~~KURTARICINI VE EN BÜYÜK EVLADINI KAYBETTİN, Türk Milleti sen sağ ol!
 "Bırakınız, son kanlı damlasına kadar, göz yaşlarınızı O'nun yasında tüketiniz; Atatürk'ün ölümünü görmüş olanlar, bir daha kime ağlayacaksınız?
 Aylardanberi on yedi milyon O'nun başucunda, bu faciayı geciktirmek için çırpındı, durdu. Bir tanrı veya kahraman mı, bir baba, dost veya kardeş mi, onunla ne kaybediyorduk? Hayır...O'nsuz nemiz kalacaktı?
Boş sözü bırakalım, Atatürk ölmüştür, hakikat bu! Müthiş olan bu! On yedi milyon bir günde, bir babadan öksüz kaldık.
 En mesut Türkler, Atatürk yaşarken ölmüş olanlardır. Ömrümüzün ve Türk Tarihi'nin en acı yasını tutmak talihsizliği bize düştü. Halk en büyük kahramanı, ordu, en büyük Türk Başbuğu'nu, tarih en büyük Türk'ünü ve asrımız en büyük insanını kaybetti. Acının derinliğini, sıcak ruh yaramız soğumaya ve uyuşan beynimiz yeniden işlemeye başladığı zaman anlayacağız.
 Benden sonra... Benden sonra... Senelerdenberi, hepimiz, böyle bir kara günün izdırabını, bu iki kelime ile gönlümüzden uzaklaştırıyorduk. Düşünmekten korkuyorduk. İşte...O'nsuz kaldık...
 O'nsuz... Fakat O'na bin kere verdiğimiz bir tek namus sözüyle kaldık: Eserini ve davasını korumak ve yükseltmek! Bizler için hayatın bir manası varsa, bu yemini yerine getirmek için yaşamaktır.
 Bugün O'na ağlayıp yanmak için bir tek kalbiz; yarın O'nun eserini ve davasını müdafaa etmek için bir tek irade gibi kaynaşacağız.
 Atatürk, şimdiye kadar bilmeyenler, bu milletin seni ne kadar sevdiğini, senden sonra, ismin ve eserin üzerine titrerken anlayacaklar!
 Aklımızın ve kalbimizin vazifelerini ayıralım: Ey bütün ağlaşanlar, göz yaşlarınızı birbirinize kattığınız gibi, ellerinizi birbirinize uzatınız. Atatürk'e yaşarken verdiğiniz sözü unutmayınız."
 F. Rıfkı Atay
 Ulus Gazetesi, Cuma 11 Sonteşrin 1938